کتابخانه عمومی جوادالائمه علیه السلام شهرستان قدس

گفتار در بندگی خود خواسته

نویسنده : اتین دو لابوئسی

مترجم : لاله قدکپور

نشر : گمان

اِتیین دو لا بوئِسی، جوان فرانسوی قرن شانزدهم میلادی از آ« دسته افرادی است که به بندگی خودخواسته تن داده است . جوانی که در اوج شکفتگی و جوانی، در سی و سه سالگی فوت می کند. برای بوئسی جوان در سن کم بیست سالگی را این پرسش بزرگ درگیر کرده است که چرا آدمیان خودخواسته به غلامی و بندگی تن می دهند و جبَاریت جبار را گستاخ و بی پروا می کنند؟
پیشفرض بوئسی جوان این است که جباریت سوار بر موج بندگی خودخواسته آدمیان شکل می گیرد و اگر پذیرش خودخواسته ای مبنی بر ذلت و غلامی نباشد، جباریتی هم نخواهد بود. چیزیکه مولانا هم متذکر می شود که از زیادی مدح ها، نفسی فرعون می شود و اگر مدح نباشد و نفس را باد تمجیدها نگیرد، فرعونیت هم منتفی خواهد بود. «نفس از بَس مدح ها فرعون شد/ کُن ذلیل النفس هونا لا تسد». این گزاره اصلی ترین مبنای نظری رساله است. چیزی که بوئسی آن را در قالب نامه ای خطاب به دوست خود، «لونگا» نوشته است.بوئسی مسلط بر انبوهی اساطیر و مثال‌های تاریخی در عین جوانی، ایده خود را آرام آرام و البته خطابه وار پیش می برد.

این کتاب کوچک، که می‌توان آن را یک رساله تکان‌دهنده درباره استبداد دانست به این موضوع می‌پردازد که حکومت‌های استبدادی چگونه شکل گرفته‌اند؟ 
کتابی شیرین و لذتبخش برای کسانی که به کتاب های فلسفی علاقه دارند .
متن کتاب بشدت روان و قابل فهم می باشد و ‌چشیدنش خالی از لطف نیست .❤